Opole – historia miasta
Historia Opola jest ściśle związana z historią Polski. Opole było jednym z najważniejszych miast w kraju w swoim Złotym Wieku.
Opole, po niemiecku Oppeln, zostało założone przez księcia Mieszka I 28 lutego 965 roku. Nazwa miasta wywodzi się od „oppidum”, co po łacinie oznacza „twierdza”. Mieszko I założył nową stolicę nad Odrą i szybko stał się ważnym ośrodkiem handlowym łączącym Europę Wschodnią z Europą Zachodnią.
Opole stało się stolicą Polski około roku 960, kiedy na tron zasiadł po nim syn Mieszka I, Bolesław I. Miasto rozkwitało w tym czasie i stało się jednym z najbardziej dominujących ośrodków politycznych średniowiecznej Europy aż do 1304 roku.
Opole to miasto w południowo-zachodniej Polsce, liczące około 125 660 (2016). Jest stolicą województwa opolskiego. Poznaj historię tego wspaniałego miasta.
Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z 1294 r., mimo że plemiona polskie dotarły do niego co najmniej dwa wieki wcześniej. Rozbiór Polski pozostawił Opole po stronie austriackiej i pozostało częścią Austrii do 1742 roku, kiedy to weszło w skład Prus, a później Niemiec. W latach 1938-45 był zajęty przez Czechosłowację.
Historia Opola nie jest tak prosta, jak mogłoby się wydawać. Miasto pierwotnie było miastem niemieckim, ale zostało zajęte przez Polaków w 1919 roku.
Opole to miasto w południowo-zachodniej Polsce, położone nad Odrą. Miasto graniczy od zachodu z Niemcami, od południa z Czechami i od wschodu Słowacją.
Najwcześniejszą wzmiankę o Opolu można znaleźć w dokumencie z 1236 r., z którego wynika, że został założony przez księcia opolskiego Kazimierza I. Jest to jedno z najstarszych miast w Polsce, a także jeden z najważniejszych ośrodków handlowych.
Pierwsza wzmianka o Opolu pochodzi z artykułu Jarosława Czarneckiego z 1236 r.
